جابر گويد : شنيدم حضرت باقر (ع) ميفرمود : توبه کننده از گناه همانند کسي است که گناه ندارد و آنکه در گناه بماند با اينکه آمرزش خواهد چون مسخرچي است. ( يعني اينکه کسي در گناهش مانده و گناه ميکند با اينکه توبه و آمرزش ميخواهد باز هم به گناه خود ادامه مي دهد ).

 
امام صادق (ع) فرمودند : هرکس گناهي کند هفت ساعت از روز درباره آن ( گناه ) به او مهلت دهند ( تا توبه کند ) پس اگر سه بار گفت : (( استغفر الله الذي لا اله الا هو الحي القيوم )) آن گناه بر او نوشته نشود.
 
امام صادق (ع) : رسولخدا (ص) فرموده است  :  هر که يکسال پيش از مرگش توبه کند خداوند توبه اش را مي پذيرد سپس فرمود : يکسال هم زياد است هرکه يکماه پيش از مرگش توبه کند خدا توبه اش را بپذيرد سپس فرمود يکماه زياد است هرکه يک هفته پيش از مرگش توبه کند خدا توبه اش را بپذيرد سپس فرمود : يک هفته زياد است هر که يک روز پيش از مرگش توبه کند خدا توبه اش را بپذيرد سپس فرمود : يک روز زياد است هرکه پيش از ديدار مرگ ( ملک الموت ) توبه کند خدا توبه اش را بپذيرد.  

هرکس توبه کند اما دوستان بد خود را تغيير ندهد توبه نکرده است

 
امام باقر (ع) : همين که جان به اينجا رسيد ( و اشاره به گلوي خود فرمود ) براي عالم ( و دانا ) توبه نباشد و براي نادان وقت توبه ( باقي ) است.
 
شيطان انسان گناهکار را در آرزوي توبه نگاه مي دارد تا آن را به تاخير اندازد تا زماني که مرگ او در حال غفلت فرا برسد.
 
رسول خدا(ص): توبه دري دارد که پهناي آن به اندازه وسعت مشرق تا مغرب است و تا خورشيد از مغرب طلوع نکند، اين در بسته نمي شود.

حديث قدسي: اگر آنهائي که به من پشت کرده اند مي دانستند که من چه اندازه انتظار ديدن آنها را مي کِشم و چه مقدار مشتاق توبه و بازگشت آنها هستم هر آينه از شدت شور و شوق نسبت به من جان مي دادند و تمام بند بند اعضايشان به خاطر عشق به من از هم جدا مي شد.

شخصي از امام علي(ع) پرسيد: بزرگترين گناه کبيره کدام است؟ آن حضرت در پاسخ فرمودند: مايوس و نااميد شدن از رحمت الهي.
 
رسول خدا(ص): اگر آنقدر خطا کنيد که خطاهايتان به آسمان رسد و سپس توبه کنيد، خداوند توبه شما را مي پذيرد؛ از درگاه او نااميد نباشيد.
 
حضرت باقر(ع): هرگاه مردي در شب تاريک شتر و توشه و اهل و عيالش را در بياباني گم کند و سپس در حين تلاش براي يافتن ايشان يک مرتبه ايشان را بيابد ،چقدر خوشحال مي شود پس خداوند متعال بيشتر از اين شخص نسبت به بنده اش که توبه مي کند و به سوي او باز مي گردد ،خوشحال مي شود.
 
حضرت صادق(ع): هنگامي که بنده اي توبه حقيقي کرد خداوند او را دوست  مي دارد و در دنيا و آخرت گناهان او را مي پوشاند و هر چه از گناهان که دوفرشته موکل بر او برايش نوشته اند از يادشان ببرد و به اعضاي بدنش وحي مي کند که گناهان او را پنهان کنيد و به نقاطي از زمين که او در آنجا گناه کرده است فرمان مي دهد که گناهان او را پنهان کنيد.

حضرت رضا(ع): کسي که از گناهي توبه کند در حالي که از آن دست برنداشته و آن را بجاي
مي آورد همچون مسخره کننده پروردگار خويش است.